przymawiacz
Polish
[edit]Etymology
[edit]From przymawiać + -acz. First attested in 1644.[1]
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]przymawiacz m pers
Declension
[edit]Declension of przymawiacz
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przymawiacz | przymawiacze |
| genitive | przymawiacza | przymawiaczy |
| dative | przymawiaczowi | przymawiaczom |
| accusative | przymawiacza | przymawiaczy |
| instrumental | przymawiaczem | przymawiaczami |
| locative | przymawiaczu | przymawiaczach |
| vocative | przymawiaczu | przymawiacze |
Related terms
[edit]adjective
nouns
verbs
- mówić impf
- przymówić pf, przymawiać impf
References
[edit]- ^ Grzegorz Knapski (1644) “przymawiacz”, in Thesavri Polonolatinograeci Gregorii Cnapii (in Polish), Cracoviae: Sumptu & Typis Francisci Caesarij
Further reading
[edit]- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przymawiacz”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- “PRZYMAWIACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 20.11.2020
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przymawiacz”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przymawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przymawiacz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 320