przebałamucić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From prze- +‎ bałamucić. First attested in 1807.[1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pʂɛ.ba.waˈmu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: prze‧ba‧ła‧mu‧cić

Verb

[edit]

przebałamucić pf[2]

  1. (transitive, colloquial) to dally for a while
    Synonym: przebałaganić

Conjugation

[edit]
Conjugation of przebałamucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przebałamucić
future tense 1st przebałamucę przebałamucimy
2nd przebałamucisz przebałamucicie
3rd przebałamuci przebałamucą
impersonal przebałamuci się
past tense 1st przebałamuciłem,
-(e)m przebałamucił
przebałamuciłam,
-(e)m przebałamuciła
przebałamuciłom,
-(e)m przebałamuciło
przebałamuciliśmy,
-(e)śmy przebałamucili
przebałamuciłyśmy,
-(e)śmy przebałamuciły
2nd przebałamuciłeś,
-(e)ś przebałamucił
przebałamuciłaś,
-(e)ś przebałamuciła
przebałamuciłoś,
-(e)ś przebałamuciło
przebałamuciliście,
-(e)ście przebałamucili
przebałamuciłyście,
-(e)ście przebałamuciły
3rd przebałamucił przebałamuciła przebałamuciło przebałamucili przebałamuciły
impersonal przebałamucono
conditional 1st przebałamuciłbym,
bym przebałamucił
przebałamuciłabym,
bym przebałamuciła
przebałamuciłobym,
bym przebałamuciło
przebałamucilibyśmy,
byśmy przebałamucili
przebałamuciłybyśmy,
byśmy przebałamuciły
2nd przebałamuciłbyś,
byś przebałamucił
przebałamuciłabyś,
byś przebałamuciła
przebałamuciłobyś,
byś przebałamuciło
przebałamucilibyście,
byście przebałamucili
przebałamuciłybyście,
byście przebałamuciły
3rd przebałamuciłby,
by przebałamucił
przebałamuciłaby,
by przebałamuciła
przebałamuciłoby,
by przebałamuciło
przebałamuciliby,
by przebałamucili
przebałamuciłyby,
by przebałamuciły
impersonal przebałamucono by
imperative 1st niech przebałamucę przebałamućmy
2nd przebałamuć przebałamućcie
3rd niech przebałamuci niech przebałamucą
passive adjectival participle przebałamucony przebałamucona przebałamucone przebałamuceni przebałamucone
anterior adverbial participle przebałamuciwszy
verbal noun przebałamucenie

References

[edit]
  1. ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “bałamucić”, in Słownik języka polskiego
  2. ^ przebałamucić”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022

Further reading

[edit]