pruvi

Esperanto

Etymology

Derived from Old French prover, from Latin probare (“test, approve, demonstrate”), from probus (“good”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpruvi]
• Rhymes: -uvi
• Hyphenation: pru‧vi

Verb

pruvi (present pruvas, past pruvis, future pruvos, conditional pruvus, volitive pruvu)

1. (transitive) To demonstrate that something is true; to give proof for.

Conjugation

Conjugation of pruvi

		present		past		future
		singular	plural	singular	plural	singular	plural
tense		pruvas		pruvis		pruvos
active participle		pruvanta	pruvantaj	pruvinta	pruvintaj	pruvonta	pruvontaj
	acc.	pruvantan	pruvantajn	pruvintan	pruvintajn	pruvontan	pruvontajn
passive participle		pruvata	pruvataj	pruvita	pruvitaj	pruvota	pruvotaj
	acc.	pruvatan	pruvatajn	pruvitan	pruvitajn	pruvotan	pruvotajn
nominal active participle		pruvanto	pruvantoj	pruvinto	pruvintoj	pruvonto	pruvontoj
	acc.	pruvanton	pruvantojn	pruvinton	pruvintojn	pruvonton	pruvontojn
nominal passive participle		pruvato	pruvatoj	pruvito	pruvitoj	pruvoto	pruvotoj
	acc.	pruvaton	pruvatojn	pruviton	pruvitojn	pruvoton	pruvotojn
adverbial active participle		pruvante		pruvinte		pruvonte
adverbial passive participle		pruvate		pruvite		pruvote

infinitive		pruvi						imperative		pruvu						conditional		pruvus

Related terms

• pruve
• pruvo
• senpruve