praszczur

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *praščurъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpra.ʂt͡ʂur/
• Rhymes: -aʂt͡ʂur
• Syllabification: pra‧szczur

Noun

praszczur m pers

1. great-great-great-grandfather
2. distant ancestor
3. great-great-grandson

   Synonym: praprawnuk

Declension

Declension of praszczur

	singular	plural
nominative	praszczur	praszczurowie
genitive	praszczura	praszczurów
dative	praszczurowi	praszczurom
accusative	praszczura	praszczurów
instrumental	praszczurem	praszczurami
locative	praszczurze	praszczurach
vocative	praszczurze	praszczurowie

Noun

praszczur m animal

1. distant ancestor (of an animal)

Declension

Declension of praszczur

	singular	plural
nominative	praszczur	praszczury
genitive	praszczura	praszczurów
dative	praszczurowi	praszczurom
accusative	praszczura	praszczury
instrumental	praszczurem	praszczurami
locative	praszczurze	praszczurach
vocative	praszczurze	praszczury

Further reading

• praszczur in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• praszczur in Polish dictionaries at PWN