From Wiktionary, the free dictionary
From prae- (“before, in front of”) + tendō (“stretch, strive for”).
praetendō (present infinitive praetendere, perfect active praetetendī, supine praetentum or praetēnsum); third conjugation
- to stretch forth or forward; to extend
- to spread before, hold out, place in front of
- to put forward as an excuse, allege, pretend
- Synonyms: fingō, simulō, mentior, affectō, ēmentior, dissimulō
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
praetendō
|
praetendis
|
praetendit
|
praetendimus
|
praetenditis
|
praetendunt
|
imperfect
|
praetendēbam
|
praetendēbās
|
praetendēbat
|
praetendēbāmus
|
praetendēbātis
|
praetendēbant
|
future
|
praetendam
|
praetendēs
|
praetendet
|
praetendēmus
|
praetendētis
|
praetendent
|
perfect
|
praetetendī
|
praetetendistī
|
praetetendit
|
praetetendimus
|
praetetendistis
|
praetetendērunt, praetetendēre
|
pluperfect
|
praetetenderam
|
praetetenderās
|
praetetenderat
|
praetetenderāmus
|
praetetenderātis
|
praetetenderant
|
future perfect
|
praetetenderō
|
praetetenderis
|
praetetenderit
|
praetetenderimus
|
praetetenderitis
|
praetetenderint
|
passive
|
present
|
praetendor
|
praetenderis, praetendere
|
praetenditur
|
praetendimur
|
praetendiminī
|
praetenduntur
|
imperfect
|
praetendēbar
|
praetendēbāris, praetendēbāre
|
praetendēbātur
|
praetendēbāmur
|
praetendēbāminī
|
praetendēbantur
|
future
|
praetendar
|
praetendēris, praetendēre
|
praetendētur
|
praetendēmur
|
praetendēminī
|
praetendentur
|
perfect
|
praetentus or praetēnsus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
praetentus or praetēnsus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
praetentus or praetēnsus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
praetendam
|
praetendās
|
praetendat
|
praetendāmus
|
praetendātis
|
praetendant
|
imperfect
|
praetenderem
|
praetenderēs
|
praetenderet
|
praetenderēmus
|
praetenderētis
|
praetenderent
|
perfect
|
praetetenderim
|
praetetenderīs
|
praetetenderit
|
praetetenderīmus
|
praetetenderītis
|
praetetenderint
|
pluperfect
|
praetetendissem
|
praetetendissēs
|
praetetendisset
|
praetetendissēmus
|
praetetendissētis
|
praetetendissent
|
passive
|
present
|
praetendar
|
praetendāris, praetendāre
|
praetendātur
|
praetendāmur
|
praetendāminī
|
praetendantur
|
imperfect
|
praetenderer
|
praetenderēris, praetenderēre
|
praetenderētur
|
praetenderēmur
|
praetenderēminī
|
praetenderentur
|
perfect
|
praetentus or praetēnsus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
praetentus or praetēnsus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
praetende
|
—
|
—
|
praetendite
|
—
|
future
|
—
|
praetenditō
|
praetenditō
|
—
|
praetenditōte
|
praetenduntō
|
passive
|
present
|
—
|
praetendere
|
—
|
—
|
praetendiminī
|
—
|
future
|
—
|
praetenditor
|
praetenditor
|
—
|
—
|
praetenduntor
|
praetendere
|
praetetendisse
|
praetentūrum esse, praetēnsūrum esse
|
praetendī
|
praetentum esse, praetēnsum esse
|
praetentum īrī, praetēnsum īrī
|
praetendēns
|
—
|
praetentūrus, praetēnsūrus
|
—
|
praetentus, praetēnsus
|
praetendendus, praetendundus
|
praetendendī
|
praetendendō
|
praetendendum
|
praetendendō
|
praetentum, praetēnsum
|
praetentū, praetēnsū
|
- “praetendo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “praetendo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praetendo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to make something an excuse, pretext: praetendere, praetexere aliquid