praestultus

Latin

Etymology

prae- +‎ stultus

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯sˈtul.tus/, [präe̯s̠ˈt̪ʊɫ̪t̪ʊs̠]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /presˈtul.tus/, [presˈt̪ul̪t̪us]

Adjective

praestultus (feminine praestulta, neuter praestultum); first/second-declension adjective

1. very foolish

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	praestultus	praestulta	praestultum		praestultī	praestultae	praestulta
genitive	praestultī	praestultae	praestultī		praestultōrum	praestultārum	praestultōrum
dative	praestultō	praestultae	praestultō		praestultīs
accusative	praestultum	praestultam	praestultum		praestultōs	praestultās	praestulta
ablative	praestultō	praestultā	praestultō		praestultīs
vocative	praestulte	praestulta	praestultum		praestultī	praestultae	praestulta

References

• “praestultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• praestultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.