praestituo

Latin

Etymology

prae- +‎ statuō

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯sˈti.tu.oː/, [präe̯s̠ˈt̪ɪt̪uoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /presˈti.tu.o/, [presˈt̪iːt̪uo]

Verb

praestituō (present infinitive praestituere, perfect active praestituī, supine praestitūtum); third conjugation

1. to determine in advance

Conjugation

   Conjugation of praestituō (third conjugation)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praestituō		praestituis		praestituit		praestituimus		praestituitis		praestituunt
	imperfect	praestituēbam		praestituēbās		praestituēbat		praestituēbāmus		praestituēbātis		praestituēbant
	future	praestituam		praestituēs		praestituet		praestituēmus		praestituētis		praestituent
	perfect	praestituī		praestituistī		praestituit		praestituimus		praestituistis		praestituērunt, praestituēre
	pluperfect	praestitueram		praestituerās		praestituerat		praestituerāmus		praestituerātis		praestituerant
	future perfect	praestituerō		praestitueris		praestituerit		praestituerimus		praestitueritis		praestituerint
passive	present	praestituor		praestitueris, praestituere		praestituitur		praestituimur		praestituiminī		praestituuntur
	imperfect	praestituēbar		praestituēbāris, praestituēbāre		praestituēbātur		praestituēbāmur		praestituēbāminī		praestituēbantur
	future	praestituar		praestituēris, praestituēre		praestituētur		praestituēmur		praestituēminī		praestituentur
	perfect	praestitūtus + present active indicative of sum
	pluperfect	praestitūtus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praestitūtus + future active indicative of sum
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praestituam		praestituās		praestituat		praestituāmus		praestituātis		praestituant
	imperfect	praestituerem		praestituerēs		praestitueret		praestituerēmus		praestituerētis		praestituerent
	perfect	praestituerim		praestituerīs		praestituerit		praestituerīmus		praestituerītis		praestituerint
	pluperfect	praestituissem		praestituissēs		praestituisset		praestituissēmus		praestituissētis		praestituissent
passive	present	praestituar		praestituāris, praestituāre		praestituātur		praestituāmur		praestituāminī		praestituantur
	imperfect	praestituerer		praestituerēris, praestituerēre		praestituerētur		praestituerēmur		praestituerēminī		praestituerentur
	perfect	praestitūtus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praestitūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		praestitue		—		—		praestituite		—
	future	—		praestituitō		praestituitō		—		praestituitōte		praestituuntō
passive	present	—		praestituere		—		—		praestituiminī		—
	future	—		praestituitor		praestituitor		—		—		praestituuntor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		praestituere			praestituī			praestituēns			—
future		praestitūtūrum esse			praestitūtum īrī			praestitūtūrus			praestituendus
perfect		praestituisse			praestitūtum esse			—			praestitūtus
future perfect		—			praestitūtum fore			—			—
perfect potential		praestitūtūrum fuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		praestituendī		praestituendō		praestituendum		praestituendō		praestitūtum		praestitūtū

References

• “praestituo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “praestituo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• praestituo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.