praedispono

Latin

Etymology

From prae- +‎ dispono.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /prae̯.disˈpoː.noː/, [präe̯d̪ɪs̠ˈpoːnoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /pre.disˈpo.no/, [pred̪isˈpɔːno]

Verb

praedispōnō (present infinitive praedispōnere, perfect active praedisposuī, supine praedispositum); third conjugation

1. to dispose, distribute or arrange in advance

Conjugation

   Conjugation of praedispōnō (third conjugation)

indicative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praedispōnō		praedispōnis		praedispōnit		praedispōnimus		praedispōnitis		praedispōnunt
	imperfect	praedispōnēbam		praedispōnēbās		praedispōnēbat		praedispōnēbāmus		praedispōnēbātis		praedispōnēbant
	future	praedispōnam		praedispōnēs		praedispōnet		praedispōnēmus		praedispōnētis		praedispōnent
	perfect	praedisposuī		praedisposuistī		praedisposuit		praedisposuimus		praedisposuistis		praedisposuērunt, praedisposuēre
	pluperfect	praedisposueram		praedisposuerās		praedisposuerat		praedisposuerāmus		praedisposuerātis		praedisposuerant
	future perfect	praedisposuerō		praedisposueris		praedisposuerit		praedisposuerimus		praedisposueritis		praedisposuerint
passive	present	praedispōnor		praedispōneris, praedispōnere		praedispōnitur		praedispōnimur		praedispōniminī		praedispōnuntur
	imperfect	praedispōnēbar		praedispōnēbāris, praedispōnēbāre		praedispōnēbātur		praedispōnēbāmur		praedispōnēbāminī		praedispōnēbantur
	future	praedispōnar		praedispōnēris, praedispōnēre		praedispōnētur		praedispōnēmur		praedispōnēminī		praedispōnentur
	perfect	praedispositus + present active indicative of sum
	pluperfect	praedispositus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	praedispositus + future active indicative of sum
subjunctive		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	praedispōnam		praedispōnās		praedispōnat		praedispōnāmus		praedispōnātis		praedispōnant
	imperfect	praedispōnerem		praedispōnerēs		praedispōneret		praedispōnerēmus		praedispōnerētis		praedispōnerent
	perfect	praedisposuerim		praedisposuerīs		praedisposuerit		praedisposuerīmus		praedisposuerītis		praedisposuerint
	pluperfect	praedisposuissem		praedisposuissēs		praedisposuisset		praedisposuissēmus		praedisposuissētis		praedisposuissent
passive	present	praedispōnar		praedispōnāris, praedispōnāre		praedispōnātur		praedispōnāmur		praedispōnāminī		praedispōnantur
	imperfect	praedispōnerer		praedispōnerēris, praedispōnerēre		praedispōnerētur		praedispōnerēmur		praedispōnerēminī		praedispōnerentur
	perfect	praedispositus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	praedispositus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular						plural
		first		second		third		first		second		third
active	present	—		praedispōne		—		—		praedispōnite		—
	future	—		praedispōnitō		praedispōnitō		—		praedispōnitōte		praedispōnuntō
passive	present	—		praedispōnere		—		—		praedispōniminī		—
	future	—		praedispōnitor		praedispōnitor		—		—		praedispōnuntor
non-finite forms		infinitive						participle
		active			passive			active			passive
present		praedispōnere			praedispōnī			praedispōnēns			—
future		praedispositūrum esse			praedispositum īrī			praedispositūrus			praedispōnendus, praedispōnundus
perfect		praedisposuisse			praedispositum esse			—			praedispositus
future perfect		—			praedispositum fore			—			—
perfect potential		praedispositūrum fuisse			—			—			—
verbal nouns		gerund								supine
		genitive		dative		accusative		ablative		accusative		ablative
		praedispōnendī		praedispōnendō		praedispōnendum		praedispōnendō		praedispositum		praedispositū