praecinctus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of praecingō.

Participle

praecīnctus (feminine praecīncta, neuter praecīnctum); first/second-declension participle

1. surrounded, encircled

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	praecīnctus	praecīncta	praecīnctum		praecīnctī	praecīnctae	praecīncta
genitive	praecīnctī	praecīnctae	praecīnctī		praecīnctōrum	praecīnctārum	praecīnctōrum
dative	praecīnctō	praecīnctae	praecīnctō		praecīnctīs
accusative	praecīnctum	praecīnctam	praecīnctum		praecīnctōs	praecīnctās	praecīncta
ablative	praecīnctō	praecīnctā	praecīnctō		praecīnctīs
vocative	praecīncte	praecīncta	praecīnctum		praecīnctī	praecīnctae	praecīncta

References

• “praecinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• praecinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.