poplecznictwo

Polish

Etymology

From poplecznik +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.plɛt͡ʂˈɲit͡s.tfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: po‧plecz‧nic‧two

Noun

poplecznictwo n

1. support, adherence, partisanship
2. (law) the act of helping someone avoid criminal liability through obstruction of justice; accessoryship, aiding and abetting

Declension

Declension of poplecznictwo

	singular	plural
nominative	poplecznictwo	poplecznictwa
genitive	poplecznictwa	poplecznictw
dative	poplecznictwu	poplecznictwom
accusative	poplecznictwo	poplecznictwa
instrumental	poplecznictwem	poplecznictwami
locative	poplecznictwie	poplecznictwach
vocative	poplecznictwo	poplecznictwa

See also

• pomocnictwo

Further reading

• poplecznictwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poplecznictwo in Polish dictionaries at PWN