polec

See also: poleç, poleć, połeć, Polec, and Połeć

Polish

Alternative forms

• polegnąć

Etymology

From po- +‎ lec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.lɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔlɛt͡s
• Syllabification: po‧lec
• Homophone: Polec

Verb

polec pf

1. (intransitive) to fall (to die in battle)

Conjugation

Conjugation of polec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		polec
future tense	1st	polegnę			polegniemy
	2nd	polegniesz			polegniecie
	3rd	polegnie			polegną
	impersonal	polegnie się
past tense	1st	poległem, -(e)m poległ	poległam, -(e)m poległa	poległom, -(e)m poległo	polegliśmy, -(e)śmy polegli	poległyśmy, -(e)śmy poległy
	2nd	poległeś, -(e)ś poległ	poległaś, -(e)ś poległa	poległoś, -(e)ś poległo	polegliście, -(e)ście polegli	poległyście, -(e)ście poległy
	3rd	poległ	poległa	poległo	polegli	poległy
	impersonal	polegnięto
conditional	1st	poległbym, bym poległ	poległabym, bym poległa	poległobym, bym poległo	poleglibyśmy, byśmy polegli	poległybyśmy, byśmy poległy
	2nd	poległbyś, byś poległ	poległabyś, byś poległa	poległobyś, byś poległo	poleglibyście, byście polegli	poległybyście, byście poległy
	3rd	poległby, by poległ	poległaby, by poległa	poległoby, by poległo	polegliby, by polegli	poległyby, by poległy
	impersonal	polegnięto by
imperative	1st	niech polegnę			polegnijmy
	2nd	polegnij			polegnijcie
	3rd	niech polegnie			niech polegną
anterior adverbial participle		poległszy
verbal noun		polegnięcie

Further reading

• polec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• polec in Polish dictionaries at PWN