pokrzyczeć

Polish

Etymology

From po- +‎ krzyczeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkʂɘ.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: po‧krzy‧czeć

Verb

pokrzyczeć pf

1. (intransitive) to shout for some time

Conjugation

Conjugation of pokrzyczeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokrzyczeć
future tense	1st	pokrzyczę			pokrzyczymy
	2nd	pokrzyczysz			pokrzyczycie
	3rd	pokrzyczy			pokrzyczą
	impersonal	pokrzyczy się
past tense	1st	pokrzyczałem, -(e)m pokrzyczał	pokrzyczałam, -(e)m pokrzyczała	pokrzyczałom, -(e)m pokrzyczało	pokrzyczeliśmy, -(e)śmy pokrzyczeli	pokrzyczałyśmy, -(e)śmy pokrzyczały
	2nd	pokrzyczałeś, -(e)ś pokrzyczał	pokrzyczałaś, -(e)ś pokrzyczała	pokrzyczałoś, -(e)ś pokrzyczało	pokrzyczeliście, -(e)ście pokrzyczeli	pokrzyczałyście, -(e)ście pokrzyczały
	3rd	pokrzyczał	pokrzyczała	pokrzyczało	pokrzyczeli	pokrzyczały
	impersonal	pokrzyczano
conditional	1st	pokrzyczałbym, bym pokrzyczał	pokrzyczałabym, bym pokrzyczała	pokrzyczałobym, bym pokrzyczało	pokrzyczelibyśmy, byśmy pokrzyczeli	pokrzyczałybyśmy, byśmy pokrzyczały
	2nd	pokrzyczałbyś, byś pokrzyczał	pokrzyczałabyś, byś pokrzyczała	pokrzyczałobyś, byś pokrzyczało	pokrzyczelibyście, byście pokrzyczeli	pokrzyczałybyście, byście pokrzyczały
	3rd	pokrzyczałby, by pokrzyczał	pokrzyczałaby, by pokrzyczała	pokrzyczałoby, by pokrzyczało	pokrzyczeliby, by pokrzyczeli	pokrzyczałyby, by pokrzyczały
	impersonal	pokrzyczano by
imperative	1st	niech pokrzyczę			pokrzyczmy
	2nd	pokrzycz			pokrzyczcie
	3rd	niech pokrzyczy			niech pokrzyczą
anterior adverbial participle		pokrzyczawszy
verbal noun		pokrzyczenie

Further reading

• pokrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokrzyczeć in Polish dictionaries at PWN