pokalać

Polish

Etymology

From po- +‎ kalać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈka.lat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -alat͡ɕ
• Syllabification: po‧ka‧lać

Verb

pokalać pf

1. (transitive) to dishonour, to disgrace

   Synonyms: see Thesaurus:obrażać

Conjugation

Conjugation of pokalać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokalać
future tense	1st	pokalam			pokalamy
	2nd	pokalasz			pokalacie
	3rd	pokala			pokalają
	impersonal	pokala się
past tense	1st	pokalałem, -(e)m pokalał	pokalałam, -(e)m pokalała	pokalałom, -(e)m pokalało	pokalaliśmy, -(e)śmy pokalali	pokalałyśmy, -(e)śmy pokalały
	2nd	pokalałeś, -(e)ś pokalał	pokalałaś, -(e)ś pokalała	pokalałoś, -(e)ś pokalało	pokalaliście, -(e)ście pokalali	pokalałyście, -(e)ście pokalały
	3rd	pokalał	pokalała	pokalało	pokalali	pokalały
	impersonal	pokalano
conditional	1st	pokalałbym, bym pokalał	pokalałabym, bym pokalała	pokalałobym, bym pokalało	pokalalibyśmy, byśmy pokalali	pokalałybyśmy, byśmy pokalały
	2nd	pokalałbyś, byś pokalał	pokalałabyś, byś pokalała	pokalałobyś, byś pokalało	pokalalibyście, byście pokalali	pokalałybyście, byście pokalały
	3rd	pokalałby, by pokalał	pokalałaby, by pokalała	pokalałoby, by pokalało	pokalaliby, by pokalali	pokalałyby, by pokalały
	impersonal	pokalano by
imperative	1st	niech pokalam			pokalajmy
	2nd	pokalaj			pokalajcie
	3rd	niech pokala			niech pokalają
passive adjectival participle		pokalany	pokalana	pokalane	pokalani	pokalane
anterior adverbial participle		pokalawszy
verbal noun		pokalanie

Further reading

• pokalać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokalać in Polish dictionaries at PWN