pokajać

Polish

Etymology

From po- +‎ kajać.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈka.jat͡ɕ/
• Rhymes: -ajat͡ɕ
• Syllabification: po‧ka‧jać

Verb

pokajać pf (imperfective kajać)

1. (reflexive with się) to repent, to confess repentantly

Conjugation

Conjugation of pokajać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokajać
future tense	1st	pokajam			pokajamy
	2nd	pokajasz			pokajacie
	3rd	pokaja			pokajają
	impersonal	pokaja się
past tense	1st	pokajałem, -(e)m pokajał	pokajałam, -(e)m pokajała	pokajałom, -(e)m pokajało	pokajaliśmy, -(e)śmy pokajali	pokajałyśmy, -(e)śmy pokajały
	2nd	pokajałeś, -(e)ś pokajał	pokajałaś, -(e)ś pokajała	pokajałoś, -(e)ś pokajało	pokajaliście, -(e)ście pokajali	pokajałyście, -(e)ście pokajały
	3rd	pokajał	pokajała	pokajało	pokajali	pokajały
	impersonal	pokajano
conditional	1st	pokajałbym, bym pokajał	pokajałabym, bym pokajała	pokajałobym, bym pokajało	pokajalibyśmy, byśmy pokajali	pokajałybyśmy, byśmy pokajały
	2nd	pokajałbyś, byś pokajał	pokajałabyś, byś pokajała	pokajałobyś, byś pokajało	pokajalibyście, byście pokajali	pokajałybyście, byście pokajały
	3rd	pokajałby, by pokajał	pokajałaby, by pokajała	pokajałoby, by pokajało	pokajaliby, by pokajali	pokajałyby, by pokajały
	impersonal	pokajano by
imperative	1st	niech pokajam			pokajajmy
	2nd	pokajaj			pokajajcie
	3rd	niech pokaja			niech pokajają
passive adjectival participle		pokajany	pokajana	pokajane	pokajani	pokajane
anterior adverbial participle		pokajawszy
verbal noun		pokajanie

Further reading

• pokajać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokajać in Polish dictionaries at PWN