poirter

Walloon

Etymology

From Latin portare, infinitive form of porto (“I bear”). Cognate with French porter, portare.

Pronunciation

• IPA^(key): /pwaʀ.te/

Verb

poirter

1. to wear
2. to carry

Conjugation

   —         —   Conjugation of the verb poirter in Walloon   —   Codjowaedje do viebe poirter e walon

infinitive			poirter
gerund			poirtant
auxiliary			aveur
past participle				masculine		feminine
		singular		poirté		poirteye
		plural		poirtés		poirteyes
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		dji (dj')	ti (t')	i' (il) / ele	nos	vos	i' (il)
	present	poîte	poîtes	poîte	poirtans	poirtez	poîtnut or poirtèt
	imperfect	poirtéve	poirtéves	poirtéve	poirténs	poirtîz	poirtént
	preterit	poirta	poirtas	poirta	poirtîs	poirtîz	poirtît
	future	poîtrè	poîtrès	poîtrè	poîtrans	poîtroz	poîtront
	conditional	poîtreu	poîtreus	poîtreut	poîtréns	poîtrîz	poîtrént
subjunctive		ki dj'	ki t'	k'i' (il) / k'ele	ki dj' / ki nos	ki vos	k'i' (il)
	present	poîte	poîtes	poîte	poirtanxhe	poirtexhe	poîtnuxhe or poirtèxhe
	present	poirtaxhe	poirtaxhes	poirtaxhe	poirténxhe	poirtîxhe	poirténxhe
imperative		—	ti	—	dji / nos	vos	—
	affirmative		poîte		poirtans	poirtez