poduczyć

Polish

Etymology

From pod- +‎ uczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔdˈu.t͡ʂɘt͡ɕ/
• Rhymes: -ut͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: pod‧u‧czyć

Verb

poduczyć pf (imperfective poduczać)

1. (transitive) to train up (to teach basic skills, to increase someone's knowledge in an area)
2. (reflexive with się) to train oneself up

Conjugation

Conjugation of poduczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		poduczyć
future tense	1st	poduczę			poduczymy
	2nd	poduczysz			poduczycie
	3rd	poduczy			poduczą
	impersonal	poduczy się
past tense	1st	poduczyłem, -(e)m poduczył	poduczyłam, -(e)m poduczyła	poduczyłom, -(e)m poduczyło	poduczyliśmy, -(e)śmy poduczyli	poduczyłyśmy, -(e)śmy poduczyły
	2nd	poduczyłeś, -(e)ś poduczył	poduczyłaś, -(e)ś poduczyła	poduczyłoś, -(e)ś poduczyło	poduczyliście, -(e)ście poduczyli	poduczyłyście, -(e)ście poduczyły
	3rd	poduczył	poduczyła	poduczyło	poduczyli	poduczyły
	impersonal	poduczono
conditional	1st	poduczyłbym, bym poduczył	poduczyłabym, bym poduczyła	poduczyłobym, bym poduczyło	poduczylibyśmy, byśmy poduczyli	poduczyłybyśmy, byśmy poduczyły
	2nd	poduczyłbyś, byś poduczył	poduczyłabyś, byś poduczyła	poduczyłobyś, byś poduczyło	poduczylibyście, byście poduczyli	poduczyłybyście, byście poduczyły
	3rd	poduczyłby, by poduczył	poduczyłaby, by poduczyła	poduczyłoby, by poduczyło	poduczyliby, by poduczyli	poduczyłyby, by poduczyły
	impersonal	poduczono by
imperative	1st	niech poduczę			poduczmy
	2nd	poducz			poduczcie
	3rd	niech poduczy			niech poduczą
passive adjectival participle		poduczony	poduczona	poduczone	poduczeni	poduczone
anterior adverbial participle		poduczywszy
verbal noun		poduczenie

Further reading

• poduczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• poduczyć in Polish dictionaries at PWN