Jump to content

pociąć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ ciąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈpɔ.t͡ɕɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: po‧ciąć

Verb

[edit]

pociąć pf

  1. (transitive) to cut up, to cut

Conjugation

[edit]
Conjugation of pociąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pociąć
future tense 1st potnę potniemy
2nd potniesz potniecie
3rd potnie potną
impersonal potnie się
past tense 1st pociąłem,
-(e)m pociął
pocięłam,
-(e)m pocięła
pocięłom,
-(e)m pocięło
pocięliśmy,
-(e)śmy pocięli
pocięłyśmy,
-(e)śmy pocięły
2nd pociąłeś,
-(e)ś pociął
pocięłaś,
-(e)ś pocięła
pocięłoś,
-(e)ś pocięło
pocięliście,
-(e)ście pocięli
pocięłyście,
-(e)ście pocięły
3rd pociął pocięła pocięło pocięli pocięły
impersonal pocięto
conditional 1st pociąłbym,
bym pociął
pocięłabym,
bym pocięła
pocięłobym,
bym pocięło
pocięlibyśmy,
byśmy pocięli
pocięłybyśmy,
byśmy pocięły
2nd pociąłbyś,
byś pociął
pocięłabyś,
byś pocięła
pocięłobyś,
byś pocięło
pocięlibyście,
byście pocięli
pocięłybyście,
byście pocięły
3rd pociąłby,
by pociął
pocięłaby,
by pocięła
pocięłoby,
by pocięło
pocięliby,
by pocięli
pocięłyby,
by pocięły
impersonal pocięto by
imperative 1st niech potnę potnijmy
2nd potnij potnijcie
3rd niech potnie niech potną
passive adjectival participle pocięty pocięta pocięte pocięci pocięte
anterior adverbial participle pociąwszy
verbal noun pocięcie

Further reading

[edit]
  • pociąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pociąć in Polish dictionaries at PWN