pięknoduch

Polish

Etymology

From piękny +‎ -o- +‎ duch. Calque of German Schöngeist, which is a calque of French bel esprit.

Pronunciation

• IPA^(key): /pjɛŋkˈnɔ.dux/
• Rhymes: -ɔdux
• Syllabification: pięk‧no‧duch

Noun

pięknoduch m pers

1. (derogatory) aesthete (someone detached from reality who values aesthetic aspects of life too much)

   Synonym: esteta

Declension

Declension of pięknoduch

	singular	plural
nominative	pięknoduch	pięknoduchy
genitive	pięknoducha	pięknoduchów
dative	pięknoduchowi	pięknoduchom
accusative	pięknoducha	pięknoduchów
instrumental	pięknoduchem	pięknoduchami
locative	pięknoduchu	pięknoduchach
vocative	pięknoduchu	pięknoduchy

Related terms

adjective

• pięknoduchowski

 

noun

• pięknoduchostwo

 

Further reading

• pięknoduch in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pięknoduch in Polish dictionaries at PWN