perruptus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of perrumpō.
Participle
[edit]perruptus (feminine perrupta, neuter perruptum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | perruptus | perrupta | perruptum | perruptī | perruptae | perrupta | |
genitive | perruptī | perruptae | perruptī | perruptōrum | perruptārum | perruptōrum | |
dative | perruptō | perruptae | perruptō | perruptīs | |||
accusative | perruptum | perruptam | perruptum | perruptōs | perruptās | perrupta | |
ablative | perruptō | perruptā | perruptō | perruptīs | |||
vocative | perrupte | perrupta | perruptum | perruptī | perruptae | perrupta |
References
[edit]- “perruptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- perruptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.