perrogatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]From perrogō (“ask in turn; pass a law”) + -tiō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /per.roˈɡaː.ti.oː/, [pɛrːɔˈɡäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /per.roˈɡat.t͡si.o/, [perːoˈɡät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]perrogātiō f (genitive perrogātiōnis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | perrogātiō | perrogātiōnēs |
Genitive | perrogātiōnis | perrogātiōnum |
Dative | perrogātiōnī | perrogātiōnibus |
Accusative | perrogātiōnem | perrogātiōnēs |
Ablative | perrogātiōne | perrogātiōnibus |
Vocative | perrogātiō | perrogātiōnēs |
Related terms
[edit]References
[edit]- “perrogatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “perrogatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- perrogatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.