permutacja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin permūtātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɛr.muˈta.t͡sja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: per‧mu‧ta‧cja

Noun

permutacja f

1. (mathematics) permutation (one-to-one mapping)
2. (combinatorics) permutation (ordering of a set of distinct elements)

Declension

Declension of permutacja

	singular	plural
nominative	permutacja	permutacje
genitive	permutacji	permutacji/permutacyj (archaic)
dative	permutacji	permutacjom
accusative	permutację	permutacje
instrumental	permutacją	permutacjami
locative	permutacji	permutacjach
vocative	permutacjo	permutacje

Derived terms

adjective

• permutacyjny

 

Further reading

• permutacja in Polish dictionaries at PWN