Jump to content

permetiens

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Present participle of permētior

Participle

[edit]

permētiēns (genitive permētientis); third-declension one-termination participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

[edit]

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative permētiēns permētientēs permētientia
genitive permētientis permētientium
dative permētientī permētientibus
accusative permētientem permētiēns permētientēs
permētientīs
permētientia
ablative permētiente
permētientī1
permētientibus
vocative permētiēns permētientēs permētientia

1When used purely as an adjective.