perhibitus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of perhibeō
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /peˈri.bi.tus/, [pɛˈrɪbɪt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /peˈri.bi.tus/, [peˈriːbit̪us]
Participle
[edit]perhibitus (feminine perhibita, neuter perhibitum); first/second-declension participle
- Having been ascribed; asserted
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | perhibitus | perhibita | perhibitum | perhibitī | perhibitae | perhibita | |
genitive | perhibitī | perhibitae | perhibitī | perhibitōrum | perhibitārum | perhibitōrum | |
dative | perhibitō | perhibitae | perhibitō | perhibitīs | |||
accusative | perhibitum | perhibitam | perhibitum | perhibitōs | perhibitās | perhibita | |
ablative | perhibitō | perhibitā | perhibitō | perhibitīs | |||
vocative | perhibite | perhibita | perhibitum | perhibitī | perhibitae | perhibita |
References
[edit]- “perhibitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press