pómieniec

Polish

Etymology

From pómiana +‎ -ec.

Pronunciation

• (Greater Poland):
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /puˈmjɛ.ɲɛt͡s/

Noun

pómieniec m pers

1. (Chełmno-Dobrzyń) troublemaker; jokester

Related terms

adjectives

• pómienisty

 

verbs

• pómianować impf

 

Further reading

• Antoni Krasnowolski (1879) “pómieniec”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 307