orbatus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of orbō.
Participle
[edit]orbātus (feminine orbāta, neuter orbātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | orbātus | orbāta | orbātum | orbātī | orbātae | orbāta | |
genitive | orbātī | orbātae | orbātī | orbātōrum | orbātārum | orbātōrum | |
dative | orbātō | orbātae | orbātō | orbātīs | |||
accusative | orbātum | orbātam | orbātum | orbātōs | orbātās | orbāta | |
ablative | orbātō | orbātā | orbātō | orbātīs | |||
vocative | orbāte | orbāta | orbātum | orbātī | orbātae | orbāta |
References
[edit]- “orbatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- orbatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- banished from public life: rei publicae muneribus orbatus
- banished from public life: gerendis negotiis orbatus (Fin. 5. 20. 57)
- banished from public life: rei publicae muneribus orbatus