orðflokkur

Icelandic

Etymology

From orð (“word”) +‎ flokkur (“category”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔrðˌflɔhkʏr/

Noun

orðflokkur m (genitive singular orðflokks, nominative plural orðflokkar)

1. (grammar) part of speech, lexical category, syntactic category, syntactic class; (the function a word or phrase performs in a sentence or phrase)

   Að greina setningu í orðflokka.

   To parse a sentence.

Declension

Declension of orðflokkur (masculine, based on flokkur)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	orðflokkur	orðflokkurinn	orðflokkar	orðflokkarnir
accusative	orðflokk	orðflokkinn	orðflokka	orðflokkana
dative	orðflokki, orðflokk	orðflokknum, orðflokkinum	orðflokkum	orðflokkunum
genitive	orðflokks	orðflokksins	orðflokka	orðflokkanna

Hyponyms

• (part of speech): fallorð (“word that declines”)
  • nafnorð, lýsingarorð, fornafn, töluorð, greinir
• (part of speech): sagnorð, sögn (“verb”)
• (part of speech): smáorð (“particle”)
  • atviksorð, upphrópun, forsetning, samtenging, nafnháttarmerki

Derived terms

terms pertaining to orðflokkur (“part of speech”)

• lokaður orðflokkur (“closed class”)
• opinn orðflokkur (“open class”)
• orðflokkagreining
• orðflokkaskipting
• orðflokksmerking
• orðflokksmörkun (“part of speech tagging”)

See also

terms pertaining to orðflokkur (“part of speech”)

• atviksorð
• fallorð
• fornafn
• forsetning
• greinir
• lýsingarorð
• nafnháttarmerki
• nafnorð
• sagnorð
• samtenging
• setningafræði
• smáorð
• töluorð
• upphrópun