Jump to content

oppugnaturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of oppugnō.

Participle

[edit]

oppugnātūrus (feminine oppugnātūra, neuter oppugnātūrum); first/second-declension participle

  1. about to attack or besiege

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative oppugnātūrus oppugnātūra oppugnātūrum oppugnātūrī oppugnātūrae oppugnātūra
genitive oppugnātūrī oppugnātūrae oppugnātūrī oppugnātūrōrum oppugnātūrārum oppugnātūrōrum
dative oppugnātūrō oppugnātūrae oppugnātūrō oppugnātūrīs
accusative oppugnātūrum oppugnātūram oppugnātūrum oppugnātūrōs oppugnātūrās oppugnātūra
ablative oppugnātūrō oppugnātūrā oppugnātūrō oppugnātūrīs
vocative oppugnātūre oppugnātūra oppugnātūrum oppugnātūrī oppugnātūrae oppugnātūra