oppervlakte

Dutch

Etymology

From opper- +‎ vlakte.

Could be a calque of Latin superficiēs.

Attested since at least 1704.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔ.pərˌvlɑk.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧per‧vlak‧te

Noun

oppervlakte f (plural oppervlakten or oppervlaktes)

1. (geometry) area
2. surface

Derived terms

• oppervlakte-eenheid
• oppervlaktemaat
• oppervlaktespanning
• oppervlaktewater

 

Descendants

• Afrikaans: oppervlakte

References

"oppervlakte" in: Sijs, Nicoline van der , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen , 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org