opętanie

Polish

Etymology

From opętać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.pɛnˈta.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: o‧pę‧ta‧nie

Noun

opętanie n

1. verbal noun of opętać
2. possession (the state of being possessed by a spirit or demon)

Declension

Declension of opętanie

	singular	plural
nominative	opętanie	opętania
genitive	opętania	opętań
dative	opętaniu	opętaniom
accusative	opętanie	opętania
instrumental	opętaniem	opętaniami
locative	opętaniu	opętaniach
vocative	opętanie	opętania

Related terms

adjective

• opętańczy

 

adverb

• opętańczo

 

nouns

• opętana
• opętaniec
• opętany
• opętnik

 

verbs

• opętać pf
• opętywać impf

 

Further reading

• opętanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• opętanie in Polish dictionaries at PWN