ondeugdelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch ondogedelijc. Equivalent to on- +‎ deugdelijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔnˈdøːx.də.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧deug‧de‧lijk

Adjective

ondeugdelijk (comparative ondeugdelijker, superlative ondeugdelijkst)

1. defective, inferior, unsound

Declension

Declension of ondeugdelijk
uninflected	ondeugdelijk
inflected	ondeugdelijke
comparative	ondeugdelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ondeugdelijk	ondeugdelijker	het ondeugdelijkst het ondeugdelijkste
indefinite	m./f. sing.	ondeugdelijke	ondeugdelijkere	ondeugdelijkste
	n. sing.	ondeugdelijk	ondeugdelijker	ondeugdelijkste
	plural	ondeugdelijke	ondeugdelijkere	ondeugdelijkste
definite		ondeugdelijke	ondeugdelijkere	ondeugdelijkste
partitive		ondeugdelijks	ondeugdelijkers	—

Derived terms

• ondeugdelijkheid