onbestaanbaar
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From on- + bestaanbaar.
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]onbestaanbaar (comparative onbestaanbaarder, superlative onbestaanbaarst)
- impossible, not able to exist
- impossible, untenable
- insufferable, intolerable, obnoxious
Declension
[edit]| Declension of onbestaanbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | onbestaanbaar | |||
| inflected | onbestaanbare | |||
| comparative | onbestaanbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | het onbestaanbaarst het onbestaanbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste |
| n. sing. | onbestaanbaar | onbestaanbaarder | onbestaanbaarste | |
| plural | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
| definite | onbestaanbare | onbestaanbaardere | onbestaanbaarste | |
| partitive | onbestaanbaars | onbestaanbaarders | — | |