omamienie

Polish

Etymology

From omamić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.maˈmjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: o‧ma‧mie‧nie

Noun

omamienie n

1. (uncountable) verbal noun of omamić
2. (countable) befuddlement, beguilement

Declension

Declension of omamienie

	singular	plural
nominative	omamienie	omamienia
genitive	omamienia	omamień
dative	omamieniu	omamieniom
accusative	omamienie	omamienia
instrumental	omamieniem	omamieniami
locative	omamieniu	omamieniach
vocative	omamienie	omamienia

Further reading

• omamienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• omamienie in Polish dictionaries at PWN