oficjel

Polish

Etymology

Borrowed from French officiel, from Old French officiel, from Latin officiālis.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈfi.t͡sjɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡sjɛl
• Syllabification: o‧fi‧cjel

Noun

oficjel m pers

1. (colloquial) official (office holder invested with powers and authorities)

   Synonym: urzędnik

Declension

Declension of oficjel

	singular	plural
nominative	oficjel	oficjele
genitive	oficjela	oficjeli
dative	oficjelowi	oficjelom
accusative	oficjela	oficjeli
instrumental	oficjelem	oficjelami
locative	oficjelu	oficjelach
vocative	oficjelu	oficjele

Further reading

• oficjel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oficjel in Polish dictionaries at PWN