odwilgnąć

Polish

From od- +‎ wilgnąć. First attested in 1534.^[1]

odwilgnąć pf

Conjugation of odwilgnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odwilgnąć
future tense	1^st	odwilgnę			odwilgniemy
	2^nd	odwilgniesz			odwilgniecie
	3^rd	odwilgnie			odwilgną
	impersonal	odwilgnie się
past tense	1^st	odwilgnąłem, -(e)m odwilgnął	odwilgnęłam, -(e)m odwilgnęła	odwilgnęłom, -(e)m odwilgnęło	odwilgnęliśmy, -(e)śmy odwilgnęli	odwilgnęłyśmy, -(e)śmy odwilgnęły
	2^nd	odwilgnąłeś, -(e)ś odwilgnął	odwilgnęłaś, -(e)ś odwilgnęła	odwilgnęłoś, -(e)ś odwilgnęło	odwilgnęliście, -(e)ście odwilgnęli	odwilgnęłyście, -(e)ście odwilgnęły
	3^rd	odwilgnął	odwilgnęła	odwilgnęło	odwilgnęli	odwilgnęły
	impersonal	odwilgnięto
conditional	1^st	odwilgnąłbym, bym odwilgnął	odwilgnęłabym, bym odwilgnęła	odwilgnęłobym, bym odwilgnęło	odwilgnęlibyśmy, byśmy odwilgnęli	odwilgnęłybyśmy, byśmy odwilgnęły
	2^nd	odwilgnąłbyś, byś odwilgnął	odwilgnęłabyś, byś odwilgnęła	odwilgnęłobyś, byś odwilgnęło	odwilgnęlibyście, byście odwilgnęli	odwilgnęłybyście, byście odwilgnęły
	3^rd	odwilgnąłby, by odwilgnął	odwilgnęłaby, by odwilgnęła	odwilgnęłoby, by odwilgnęło	odwilgnęliby, by odwilgnęli	odwilgnęłyby, by odwilgnęły
	impersonal	odwilgnięto by
imperative	1^st	niech odwilgnę			odwilgnijmy
	2^nd	odwilgnij			odwilgnijcie
	3^rd	niech odwilgnie			niech odwilgną
anterior adverbial participle		odwilgnąwszy
verbal noun		odwilgnięcie

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odwilgnąć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]