Jump to content

odrzucić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From od- +‎ rzucić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔdˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: od‧rzu‧cić

Verb

[edit]

odrzucić pf (imperfective odrzucać)

  1. (transitive) to reject
    Dziekan odrzucił pana podanie.The dean has rejected your request.
    Ojciec odrzucił ją, gdy odkrył, że nie jest jego córką.Her father rejected her when he discovered that she's not his daughter.
  2. (transitive, medicine) to reject (e.g. a transplant)
    Umarł po tym, jak jego organizm odrzucił przeszczep.He died after his system rejected the transplant.
  3. (transitive) to disavow; to abandon
    Odrzuciliśmy przemoc i protestujemy w sposób pokojowy.We have disavowed violence and protest in a peaceful way.
  4. (transitive) to reply, to retort
  5. (transitive) to throw back
    • 1993, Fanny Sołomian-Łoc, Getto i gwiadzy, Czytelnik, page 188:
      Odchodząc od Klima, Dąbrowski odczepił nagle swój granat i rzucił go w kierunku dowódcy. Ten, nie tracąc przytomności umysłu, złapał go i odrzucił z powrotem, na sekundę przed rozerwaniem.
      Leaving Klim, Dąbrowski took the granade off his belt and threw it in the direction of the commander. The one, who without stumbling for a second, caught it and threw it back a second after disjecting it.
  6. (transitive) to throw away
  7. (transitive) to take aback
    Kiedy otworzyła drzwi, odrzuciła ją odrażająca woń.When she opened the door, she was taken aback by the horrible smell.
  8. (reflexive with się) to end a relationship

Conjugation

[edit]
Conjugation of odrzucić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odrzucić
future tense 1st odrzucę odrzucimy
2nd odrzucisz odrzucicie
3rd odrzuci odrzucą
impersonal odrzuci się
past tense 1st odrzuciłem,
-(e)m odrzucił
odrzuciłam,
-(e)m odrzuciła
odrzuciłom,
-(e)m odrzuciło
odrzuciliśmy,
-(e)śmy odrzucili
odrzuciłyśmy,
-(e)śmy odrzuciły
2nd odrzuciłeś,
-(e)ś odrzucił
odrzuciłaś,
-(e)ś odrzuciła
odrzuciłoś,
-(e)ś odrzuciło
odrzuciliście,
-(e)ście odrzucili
odrzuciłyście,
-(e)ście odrzuciły
3rd odrzucił odrzuciła odrzuciło odrzucili odrzuciły
impersonal odrzucono
conditional 1st odrzuciłbym,
bym odrzucił
odrzuciłabym,
bym odrzuciła
odrzuciłobym,
bym odrzuciło
odrzucilibyśmy,
byśmy odrzucili
odrzuciłybyśmy,
byśmy odrzuciły
2nd odrzuciłbyś,
byś odrzucił
odrzuciłabyś,
byś odrzuciła
odrzuciłobyś,
byś odrzuciło
odrzucilibyście,
byście odrzucili
odrzuciłybyście,
byście odrzuciły
3rd odrzuciłby,
by odrzucił
odrzuciłaby,
by odrzuciła
odrzuciłoby,
by odrzuciło
odrzuciliby,
by odrzucili
odrzuciłyby,
by odrzuciły
impersonal odrzucono by
imperative 1st niech odrzucę odrzućmy
2nd odrzuć odrzućcie
3rd niech odrzuci niech odrzucą
anterior adverbial participle odrzuciwszy
verbal noun odrzucenie

Further reading

[edit]
  • odrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odrzucić in Polish dictionaries at PWN