Jump to content

odosobnić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From od- +‎ osobny +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔ.dɔˈsɔb.ɲit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔbɲit͡ɕ
  • Syllabification: o‧do‧sob‧nić

Verb

[edit]

odosobnić pf (imperfective odosabniać)

  1. (transitive) to isolate, to seclude, to sequester

Conjugation

[edit]
Conjugation of odosobnić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odosobnić
future tense 1st odosobnię odosobnimy
2nd odosobnisz odosobnicie
3rd odosobni odosobnią
impersonal odosobni się
past tense 1st odosobniłem,
-(e)m odosobnił
odosobniłam,
-(e)m odosobniła
odosobniłom,
-(e)m odosobniło
odosobniliśmy,
-(e)śmy odosobnili
odosobniłyśmy,
-(e)śmy odosobniły
2nd odosobniłeś,
-(e)ś odosobnił
odosobniłaś,
-(e)ś odosobniła
odosobniłoś,
-(e)ś odosobniło
odosobniliście,
-(e)ście odosobnili
odosobniłyście,
-(e)ście odosobniły
3rd odosobnił odosobniła odosobniło odosobnili odosobniły
impersonal odosobniono
conditional 1st odosobniłbym,
bym odosobnił
odosobniłabym,
bym odosobniła
odosobniłobym,
bym odosobniło
odosobnilibyśmy,
byśmy odosobnili
odosobniłybyśmy,
byśmy odosobniły
2nd odosobniłbyś,
byś odosobnił
odosobniłabyś,
byś odosobniła
odosobniłobyś,
byś odosobniło
odosobnilibyście,
byście odosobnili
odosobniłybyście,
byście odosobniły
3rd odosobniłby,
by odosobnił
odosobniłaby,
by odosobniła
odosobniłoby,
by odosobniło
odosobniliby,
by odosobnili
odosobniłyby,
by odosobniły
impersonal odosobniono by
imperative 1st niech odosobnię odosobnijmy
2nd odosobnij odosobnijcie
3rd niech odosobni niech odosobnią
passive adjectival participle odosobniony odosobniona odosobnione odosobnieni odosobnione
anterior adverbial participle odosobniwszy
verbal noun odosobnienie

Further reading

[edit]
  • odosobnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odosobnić in Polish dictionaries at PWN