odgonić

Polish

Etymology

From od- +‎ gonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔdˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: od‧go‧nić

Verb

odgonić pf (imperfective odganiać)

1. (transitive) to chase off, to drive away

   Synonym: odpędzić

Conjugation

Conjugation of odgonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odgonić
future tense	1st	odgonię			odgonimy
	2nd	odgonisz			odgonicie
	3rd	odgoni			odgonią
	impersonal	odgoni się
past tense	1st	odgoniłem, -(e)m odgonił	odgoniłam, -(e)m odgoniła	odgoniłom, -(e)m odgoniło	odgoniliśmy, -(e)śmy odgonili	odgoniłyśmy, -(e)śmy odgoniły
	2nd	odgoniłeś, -(e)ś odgonił	odgoniłaś, -(e)ś odgoniła	odgoniłoś, -(e)ś odgoniło	odgoniliście, -(e)ście odgonili	odgoniłyście, -(e)ście odgoniły
	3rd	odgonił	odgoniła	odgoniło	odgonili	odgoniły
	impersonal	odgoniono
conditional	1st	odgoniłbym, bym odgonił	odgoniłabym, bym odgoniła	odgoniłobym, bym odgoniło	odgonilibyśmy, byśmy odgonili	odgoniłybyśmy, byśmy odgoniły
	2nd	odgoniłbyś, byś odgonił	odgoniłabyś, byś odgoniła	odgoniłobyś, byś odgoniło	odgonilibyście, byście odgonili	odgoniłybyście, byście odgoniły
	3rd	odgoniłby, by odgonił	odgoniłaby, by odgoniła	odgoniłoby, by odgoniło	odgoniliby, by odgonili	odgoniłyby, by odgoniły
	impersonal	odgoniono by
imperative	1st	niech odgonię			odgońmy
	2nd	odgoń			odgońcie
	3rd	niech odgoni			niech odgonią
passive adjectival participle		odgoniony	odgoniona	odgonione	odgonieni	odgonione
anterior adverbial participle		odgoniwszy
verbal noun		odgonienie

Further reading

• odgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odgonić in Polish dictionaries at PWN