ociter
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Adverb of an unattested adjective *ōcis, from the Italic descendant of Proto-Indo-European *h₁óh₁ḱus. Cognate to Ancient Greek ὠκύς (ōkús, “swift”). The positive is only attested twice in Apuleius.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈoː.ki.ter/, [ˈoːkɪt̪ɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈo.t͡ʃi.ter/, [ˈɔːt͡ʃit̪er]
Adverb
[edit]ōciter (comparative ōcius, superlative ōcissimē or ōcissumē)
- swiftly, quickly
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, The Golden Ass 1.23:
- Et vocātā ancillulā: "Photis" inquit "sarcinulās hospitis susceptās cum fidē conde in illud cubiculum ac simul ex prōmptuāriō oleum unctuī et lintea tersuī et cētera hoc eidem ūsuī prōfer ōciter et hospitem meum prōdūc ad proximās balneās."
- He called the maid and said: "Photis, pick up our guest's luggage and put it carefully in yon chamber, and while you are at it, quickly fetch from the storeroom oil for anointing, linen towels for rubbing, and all the other things for this use, and lead my guest forth to the next bathhouse."
- Et vocātā ancillulā: "Photis" inquit "sarcinulās hospitis susceptās cum fidē conde in illud cubiculum ac simul ex prōmptuāriō oleum unctuī et lintea tersuī et cētera hoc eidem ūsuī prōfer ōciter et hospitem meum prōdūc ad proximās balneās."
- c. 125 CE – 180 CE, Apuleius, The Golden Ass 6.25:
- Prandiōque raptim tuburcinātō mē et equum vectōrēs rērum illārum futūrōs fūstibus exinde tundentēs prōdūcunt in viam multīsque clīvīs et ānfrāctibus fatīgātōs prope ipsam vesperam perdūcunt ad quampiam spēluncam, unde multīs onustōs rēbus rūrsum nē breviculō quidem tempore refectōs ōciter redūcunt.