obtargus

Polish

Etymology

From obtargać +‎ -us.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Goral):
    • (Żywiec) IPA^(key): /ɔpˈtar.ɡus/

Noun

obtargus m pers

1. (Żywiec, derogatory) Synonym of obdartus

Further reading

• Izydor Kopernicki (1875) “obtargus”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I), volume 3, Kraków: Akademia Umiejętności, page 373