obręb

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔb.rɛmp/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbrɛmp
• Syllabification: ob‧ręb

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *obrǫbъ. By surface analysis, deverbal from obrąbać.

Noun

obręb m inan (diminutive obrąbek or obrębek)

1. clearly defined area
2. ambit, range, reach, sphere
3. (sewing) hem

Declension

Declension of obręb

	singular	plural
nominative	obręb	obręby
genitive	obrębu	obrębów
dative	obrębowi	obrębom
accusative	obręb	obręby
instrumental	obrębem	obrębami
locative	obrębie	obrębach
vocative	obrębie	obręby

Related terms

verbs

• obrębiać impf
• obrębić pf

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

obręb

1. second-person singular imperative of obrębić

Further reading

• obręb in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obręb in Polish dictionaries at PWN