oboczność

Polish

Etymology

From oboczny +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbɔt͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂnɔɕt͡ɕ
• Syllabification: o‧bocz‧ność

Noun

oboczność f

1. (linguistics) alternation (a spelling and pronunciation shift observed while declining a word, due to historical pronunciation shifts)

   Synonym: wymiana

Declension

Declension of oboczność

	singular	plural
nominative	oboczność	oboczności
genitive	oboczności	oboczności
dative	oboczności	obocznościom
accusative	oboczność	oboczności
instrumental	obocznością	obocznościami
locative	oboczności	obocznościach
vocative	oboczności	oboczności

Further reading

• oboczność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oboczność in Polish dictionaries at PWN