obiecać

Polish

obiecać pf (imperfective obiecywać)

(transitive, intransitive) to promise (to commit to something or action)
Obiecaj mi, że wrócisz! ― Promise me you'll return!

Conjugation of obiecać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obiecać
future tense	1^st	obiecam			obiecamy
	2^nd	obiecasz			obiecacie
	3^rd	obieca			obiecają
	impersonal	obieca się
past tense	1^st	obiecałem, -(e)m obiecał	obiecałam, -(e)m obiecała	obiecałom, -(e)m obiecało	obiecaliśmy, -(e)śmy obiecali	obiecałyśmy, -(e)śmy obiecały
	2^nd	obiecałeś, -(e)ś obiecał	obiecałaś, -(e)ś obiecała	obiecałoś, -(e)ś obiecało	obiecaliście, -(e)ście obiecali	obiecałyście, -(e)ście obiecały
	3^rd	obiecał	obiecała	obiecało	obiecali	obiecały
	impersonal	obiecano
conditional	1^st	obiecałbym, bym obiecał	obiecałabym, bym obiecała	obiecałobym, bym obiecało	obiecalibyśmy, byśmy obiecali	obiecałybyśmy, byśmy obiecały
	2^nd	obiecałbyś, byś obiecał	obiecałabyś, byś obiecała	obiecałobyś, byś obiecało	obiecalibyście, byście obiecali	obiecałybyście, byście obiecały
	3^rd	obiecałby, by obiecał	obiecałaby, by obiecała	obiecałoby, by obiecało	obiecaliby, by obiecali	obiecałyby, by obiecały
	impersonal	obiecano by
imperative	1^st	niech obiecam			obiecajmy
	2^nd	obiecaj			obiecajcie
	3^rd	niech obieca			niech obiecają
passive adjectival participle		obiecany	obiecana	obiecane	obiecani	obiecane
anterior adverbial participle		obiecawszy
verbal noun		obiecanie