oberwać

Polish

From obe- +‎ rwać.

oberwać pf (imperfective obrywać)

(transitive) to tatter (to destroy an article of clothing etc. by shredding)
(intransitive, colloquial) to get it, to get owned (to receive a beating)
(reflexive with się) to peel off (to fall off something under its own weight or under the influence of external factors)
(reflexive with się, Far Masovian) to faint from lifting a heavy weight

Conjugation of oberwać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		oberwać
future tense	1^st	oberwę			oberwiemy
	2^nd	oberwiesz			oberwiecie
	3^rd	oberwie			oberwą
	impersonal	oberwie się
past tense	1^st	oberwałem, -(e)m oberwał	oberwałam, -(e)m oberwała	oberwałom, -(e)m oberwało	oberwaliśmy, -(e)śmy oberwali	oberwałyśmy, -(e)śmy oberwały
	2^nd	oberwałeś, -(e)ś oberwał	oberwałaś, -(e)ś oberwała	oberwałoś, -(e)ś oberwało	oberwaliście, -(e)ście oberwali	oberwałyście, -(e)ście oberwały
	3^rd	oberwał	oberwała	oberwało	oberwali	oberwały
	impersonal	oberwano
conditional	1^st	oberwałbym, bym oberwał	oberwałabym, bym oberwała	oberwałobym, bym oberwało	oberwalibyśmy, byśmy oberwali	oberwałybyśmy, byśmy oberwały
	2^nd	oberwałbyś, byś oberwał	oberwałabyś, byś oberwała	oberwałobyś, byś oberwało	oberwalibyście, byście oberwali	oberwałybyście, byście oberwały
	3^rd	oberwałby, by oberwał	oberwałaby, by oberwała	oberwałoby, by oberwało	oberwaliby, by oberwali	oberwałyby, by oberwały
	impersonal	oberwano by
imperative	1^st	niech oberwę			oberwijmy
	2^nd	oberwij			oberwijcie
	3^rd	niech oberwie			niech oberwą
passive adjectival participle		oberwany	oberwana	oberwane	oberwani	oberwane
anterior adverbial participle		oberwawszy
verbal noun		oberwanie

(adjective):

(noun):