obdukcja

See also: obdukcją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin obductiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbˈduk.t͡sja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ukt͡sja
• Syllabification: ob‧duk‧cja

Noun

obdukcja f (related adjective obdukcyjny)

1. (medicine) autopsy (after-the-fact examination)
2. (medicine) autopsy (dissection performed on a cadaver)

Declension

Declension of obdukcja

	singular	plural
nominative	obdukcja	obdukcje
genitive	obdukcji	obdukcji/obdukcyj (archaic)
dative	obdukcji	obdukcjom
accusative	obdukcję	obdukcje
instrumental	obdukcją	obdukcjami
locative	obdukcji	obdukcjach
vocative	obdukcjo	obdukcje

Further reading

• obdukcja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obdukcja in Polish dictionaries at PWN