obczaić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From ob- +‎ czaić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔpˈt͡ʂa.it͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: ob‧cza‧ić

Verb

[edit]

obczaić pf (imperfective obczajać)

  1. (transitive, colloquial) to check out, to give something a look

Conjugation

[edit]
Conjugation of obczaić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obczaić
future tense 1st obczaję obczaimy
2nd obczaisz obczaicie
3rd obczai obczają
impersonal obczai się
past tense 1st obczaiłem,
-(e)m obczaił
obczaiłam,
-(e)m obczaiła
obczaiłom,
-(e)m obczaiło
obczailiśmy,
-(e)śmy obczaili
obczaiłyśmy,
-(e)śmy obczaiły
2nd obczaiłeś,
-(e)ś obczaił
obczaiłaś,
-(e)ś obczaiła
obczaiłoś,
-(e)ś obczaiło
obczailiście,
-(e)ście obczaili
obczaiłyście,
-(e)ście obczaiły
3rd obczaił obczaiła obczaiło obczaili obczaiły
impersonal obczajono
conditional 1st obczaiłbym,
bym obczaił
obczaiłabym,
bym obczaiła
obczaiłobym,
bym obczaiło
obczailibyśmy,
byśmy obczaili
obczaiłybyśmy,
byśmy obczaiły
2nd obczaiłbyś,
byś obczaił
obczaiłabyś,
byś obczaiła
obczaiłobyś,
byś obczaiło
obczailibyście,
byście obczaili
obczaiłybyście,
byście obczaiły
3rd obczaiłby,
by obczaił
obczaiłaby,
by obczaiła
obczaiłoby,
by obczaiło
obczailiby,
by obczaili
obczaiłyby,
by obczaiły
impersonal obczajono by
imperative 1st niech obczaję obczajmy
2nd obczaj obczajcie
3rd niech obczai niech obczają
passive adjectival participle obczajony obczajona obczajone obczajeni obczajone
anterior adverbial participle obczaiwszy
verbal noun obczajenie

Further reading

[edit]
  • obczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obczaić in Polish dictionaries at PWN