obauratus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /o.bau̯ˈraː.tus/, [ɔbäu̯ˈräːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /o.bau̯ˈra.tus/, [obäu̯ˈräːt̪us]
Adjective
[edit]obaurātus (feminine obaurāta, neuter obaurātum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obaurātus | obaurāta | obaurātum | obaurātī | obaurātae | obaurāta | |
Genitive | obaurātī | obaurātae | obaurātī | obaurātōrum | obaurātārum | obaurātōrum | |
Dative | obaurātō | obaurātō | obaurātīs | ||||
Accusative | obaurātum | obaurātam | obaurātum | obaurātōs | obaurātās | obaurāta | |
Ablative | obaurātō | obaurātā | obaurātō | obaurātīs | |||
Vocative | obaurāte | obaurāta | obaurātum | obaurātī | obaurātae | obaurāta |
References
[edit]- “obauratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obauratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.