notariusz

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin notārius.

Pronunciation

• IPA^(key): /nɔˈta.rjuʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arjuʂ
• Syllabification: no‧ta‧riusz

Noun

notariusz m pers (female equivalent notariuszka, related adjective notariuszowski)

1. notary (lawyer of noncontentious private civil law who drafts, takes, and records legal instruments for private parties, and provides legal advice, but does not appear in court on his or her clients' behalf)

   Synonym: rejent

2. (historical) officer in charge of the royal chancery and archive

   Hypernym: urzędnik

3. (historical) urban office clerk

   Hypernym: urzędnik

Declension

Declension of notariusz

	singular	plural
nominative	notariusz	notariusze
genitive	notariusza	notariuszów/notariuszy
dative	notariuszowi	notariuszom
accusative	notariusza	notariuszów/notariuszy
instrumental	notariuszem	notariuszami
locative	notariuszu	notariuszach
vocative	notariuszu	notariusze

Derived terms

nouns

• notariuszostwo

 

Related terms

adjectives

• notariacki
• notarialny

 

adverbs

• notarialnie

 

nouns

• notariat

 

Further reading

• notariusz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• notariusz in Polish dictionaries at PWN
• notariusz in PWN's encyclopedia