norður

See also: nørdur

Faroese

Etymology

From Old Norse norðr, from Proto-Germanic *nurþrą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnoːɹʊɹ/

Noun

norður n (genitive singular norðurs, uncountable)

1. north

Usage notes

í norðri [noːrɪ] - in the north

frískur vindur av norðri - fresh (i.e. a lot of) wind from the north

Declension

n13-s	singular
	indefinite	definite
nominative	norður	norðrið
accusative	norður	norðrið
dative	norðri	norðrinum
genitive	norðurs	norðursins

Antonyms

• suður

Adverb

norður

1. north, northward

Usage notes

norður til Fugloyar - northward to the Island of Fugloy

norður um Fjørð - northward over the fjord between Suðuroy and Sandoy (Suðuroyarfjørður)

See also

compass points:  ^[edit]

útnyrðingur	norður	landnyrðingur
vestur		eystur
útsynningur	suður	landsynningur

Icelandic

Etymology

From Old Norse norðr, from Proto-Germanic *nurþrą.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈnɔrðʏr]
• Rhymes: -ɔrðʏr

Noun

norður n (genitive singular norðurs, no plural)

1. north

Declension

Declension of norður (sg-only neuter)

	singular
	indefinite	definite
nominative	norður	norðrið
accusative	norður	norðrið
dative	norðri	norðrinu
genitive	norðurs	norðursins

Derived terms

• Norðursjór

Adverb

norður

1. north, northward

   Hann fór norður.

   He went north.

See also

compass points:  ^[edit]

norðvestur	norður	norðaustur
vestur		austur
suðvestur	suður	suðaustur