Jump to content

natrefić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

natrefić pf

  1. (intransitive, Żywiec) Alternative form of natrafić

Further reading

[edit]
  • Leon Rzeszowski (1891) “natrefić”, in “Spis wyrazów ludowych z okolic Żywca”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 360