naskoczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ skoczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈskɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: na‧sko‧czyć

Verb

naskoczyć pf (imperfective naskakiwać)

1. (intransitive) to jump onto [with na (+ accusative) ‘onto something’]
2. (intransitive) to go off, to snap, to bite the head off [with na (+ accusative) ‘at someone’]

Conjugation

Conjugation of naskoczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naskoczyć
future tense	1st	naskoczę			naskoczymy
	2nd	naskoczysz			naskoczycie
	3rd	naskoczy			naskoczą
	impersonal	naskoczy się
past tense	1st	naskoczyłem, -(e)m naskoczył	naskoczyłam, -(e)m naskoczyła	naskoczyłom, -(e)m naskoczyło	naskoczyliśmy, -(e)śmy naskoczyli	naskoczyłyśmy, -(e)śmy naskoczyły
	2nd	naskoczyłeś, -(e)ś naskoczył	naskoczyłaś, -(e)ś naskoczyła	naskoczyłoś, -(e)ś naskoczyło	naskoczyliście, -(e)ście naskoczyli	naskoczyłyście, -(e)ście naskoczyły
	3rd	naskoczył	naskoczyła	naskoczyło	naskoczyli	naskoczyły
	impersonal	naskoczono
conditional	1st	naskoczyłbym, bym naskoczył	naskoczyłabym, bym naskoczyła	naskoczyłobym, bym naskoczyło	naskoczylibyśmy, byśmy naskoczyli	naskoczyłybyśmy, byśmy naskoczyły
	2nd	naskoczyłbyś, byś naskoczył	naskoczyłabyś, byś naskoczyła	naskoczyłobyś, byś naskoczyło	naskoczylibyście, byście naskoczyli	naskoczyłybyście, byście naskoczyły
	3rd	naskoczyłby, by naskoczył	naskoczyłaby, by naskoczyła	naskoczyłoby, by naskoczyło	naskoczyliby, by naskoczyli	naskoczyłyby, by naskoczyły
	impersonal	naskoczono by
imperative	1st	niech naskoczę			naskoczmy
	2nd	naskocz			naskoczcie
	3rd	niech naskoczy			niech naskoczą
anterior adverbial participle		naskoczywszy
verbal noun		naskoczenie

Further reading

• naskoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naskoczyć in Polish dictionaries at PWN